CAN KANTAR | POSTA GAZETESİ
Çocuklarımız için her şeyimizi veririz öyle değil mi? Onlardan esirgediğimiz bir şey olabilir mi? En iyi koşullarda büyüsün en iyi okullarda okusun isteriz. En iyi okullarda okutulmasının bir garantisi var mı? Yok. Hele hele okul paralı ise düzenli bir gelir garantisi olmalı. Fakat hiç birimizin böyle bir garantisi yok.
Gelir düzeyi yüksekleri söylemiyorum. Özel okul fiyatları ortada. Bırakın özel okulu, devlet okullarında okumanın bile ciddi bir maliyeti var artık. Hiç düşündünüz mü, ‘Bana bir şey olur da veya çalışamaz duruma düşersem çocuklarımın eğitimi nasıl devam edecek?’ diye. Allah korusun para kazanan veliye bir şey olduğunda ne yazık ki evde hayat duruyor. Yiyecek, içecek, giyecek bir şekilde bulunur, sıkıntı değil, ama çocuklarınızın okul masrafları ne olacak?
Hiçbir şeyin garantisi yok!
Sigorta sektörünü ilk takip ettiğim yıllarda bir hikaye ile karşılaştım, tam o sırada “İşte, bu mesleği yapmanın manevi değeri ölçülmez” dedim. Hikaye şöyle: İki kız çocuğu var ve henüz eğitimlerinin çok başlarındalar. Anne çalışmıyor çocuklarına bakıyor, baba ise mühendis ve evini geçindiren kişi. Şantiyede ne yazık ki yüksek gerilime kapılarak vefat ediyor. Aile perişan… Anne zaten ev hanımı, çocuklar okula yeni başlamışlar. Sonra babanın şantiyedeki özel eşyaları eve getiriliyor. Anne bakıyor bir dosya, ‘eğitim güvence sigortası’ yazıyor üstünde. Baba çocuklarına sigorta yaptırmış. Sonra sigorta şirketinin acentesi bulunuyor ve şirkete müracaat ediliyor. Çocukların kalan eğitimleri için babanın belirlediği yıllık gider, aileye her yıl nakit olarak ödeniyor ve çocukların hiç olmazsa eğitimi kesintiye uğramıyor. Yıllık toplam eğitim gideri belirliyorsunuz, acenteniz size bu geliri sigorta etmek için bir prim çıkarıyor ve bunu bir kere ödüyorsunuz. Sekiz yıl teminat geçerli oluyor. Özetle çocuklarınızı seviyorsanız ilk fırsatta bir acenteye uğrayıp bu konuda bilgi alabilirsiniz.
‘Bana bir şey olmaz’ diyenlere bile bir şey olabiliyor. Hiçbir şeyin garantisi yok…
