Afetler, iflas riski, kazançlarda ani bir azalma ve yasal fazlalık, nakit ihtiyaçlarını karşılamak için zorunlu varlık tasfiyesi olasılığı ve derecelendirme notunun düşürülmesi; riski dahil olmak üzere bir sigortacı için önemli finansal tehlikeleri temsil eder.
Ali Bayramov / Sigortacı-Azerbaycan
Afet sigortasının, onu normal sigortadan önemli ölçüde ayıran bazı özellikleri ve özellikleri vardır, bu da başa çıkmayı daha zor ve başarısızlığa daha yatkın hale getirir. Özellikle; i) Bireysel talepler birbiriyle ilişkilidir ve sigortacılar bir likidite yükü yaratarak aynı anda daha fazla müşteriye ödeme yapmak zorundadır. ii) Felaket sigortası piyasasında kayıplar genellikle LF-HS (düşük frekanslı yüksek önem derecesi) ile ilgili yüksek zirvelerle karakterize edilir. Riskler ve iii) bu düşük frekanslı, yüksek önem dereceli risklerin kayıp olasılıklarının kesin tahmini zor bir görevdir ve sektördeki diğer HF-LF “yüksek frekanslı, düşük önem dereceli riskler” ile karşılaştırıldığında farklı bir yaklaşım gerektirir (Örneğin araba kazaları).
CAT Risk modelleri
CAT Risk modelleri “geleneksel aktüeryal alanın” dışında yer alır ve hem sigortacılar hem de düzenleyiciler tarafından anlaşılması ve değerlendirilmesi daha zordur. Yapımları, istatistik ve aktüeryal analizlerin ötesinde, büyük ölçüde belirli bilimsel disiplinlerin (jeoloji, meteoroloji, inşaat mühendisliği) uzmanlığına dayanmaktadır. CAT Risk modelleri, Solvency II yükümlülüklerine uyumlarını izlemek ve dahili modellerin yeterli bir şekilde değerlendirilmesini / denetlenmesini sağlamak için, bazıları uzman olmak zorunda olan sigortacılardan ve düzenleyicilerden özel bir muamele gerektirir. Şu anda düzenleyicilerin iç kedi modellerini yeterince denetleme ve değerlendirme yetenekleri sorgulanmaktadır. Güvenilir bir model oluşturmak için en yaygın kısıtlama, felaket olayları hakkında doğru ve eksiksiz tarihsel bilgilerin eksikliğidir. Son bilimsel gelişmeler, bu eksiklikleri ortadan kaldırarak bu tür kısıtlamalarla kısmen başa çıkabilir.
Düşük frekanslı yüksek şiddette olaylar
CAT modellerinin dört ana bileşeni vardır: tehlike modülü (olayların yeri, sıklığı ve şiddeti), maruz kalma modülü, güvenlik açığı / risk modülü (hasar fonksiyonu / eğrileri) ve finansal modül (kayıp). Nihai çıktı, herhangi bir mali kaybın aşılma olasılığını bildiren Aşma Olasılığı eğrisidir. CAT modelleri, karmaşık doğal süreçlerin basitleştirmeleridir ve büyük ölçüde veri girişine bağlıdır. Bu nedenle, bunların değerlendirilmesi için, veri girişini değerlendirmek çok önemlidir; kullanılan varsayımlar ve ima edilen belirsizlikler hakkında iyi bir anlayış elde edin. Veri girişinin tamlığı ve yüksek uzaysal çözünürlük, riskin değerlendirilmesi için büyük önem taşımaktadır. Bununla birlikte, düşük frekanslı yüksek şiddette olaylar (örneğin depremler) için veri girişinin tamlığı büyük bir zorluktur ve çok kısa olduğu için geçmiş kayıtların kullanımıyla başa çıkılamaz. Veri penceresi nadir bir olayı yakalamak için çok darsa, aşırı bir kaybı kaçırmak, ortalama yıllık kayıp için çok daha düşük bir tahminle sonuçlanacaktır.
Öte yandan, bu dar pencere aşırı olayı kaydetmişse, yıllık kayıp fazla tahmin edilecektir. Son bilimsel gelişmeler, birçok durumda geçmişi geriye doğru genişleterek eksiklik sorununu ortadan kaldırabilir ve modern CAT modellerine dahil edilmelidir.
Solvency II’de, sigorta şirketleri CAT Riski için iki seçeneğe sahiptir. Standart bir formül kullanın veya dahili bir model çalıştırın. Dahili bir modeli çalıştırma kapasitesine / yeteneğine sahip olmayan daha küçük şirketler, genellikle daha yüksek sermaye gereksinimleri gerektiren standart formülü kullanır. Öte yandan, dahili bir model uzman personel kullanımını gerektirir. Sonuç olarak, daha büyük şirketler dahili bir model uygulama eğilimindedir. ORSA sırasında bir Risk Profili aracılığıyla, modellerinin Standart Formülden farklı sonuçlar ürettiğini gösterirler. Böylece dahili modelin kullanımını haklı çıkarabilirler.
Çıkar çatışması yaratılabilir
Çoğu durumda, bu kısmi dahili modeldir, çünkü büyük bir kısmı satıcılara dış kaynak kullanımı sağlar, ancak Solvency II, şirket personelinin modeli, veri girişi ve her modülden haberdar olmasını gerektirir. Aynı alan ve portföydeki farklı CAT modelleri, önemli ölçüde farklı sonuçlar sağlayabilir. Böyle bir durumda, en düşük sermaye gereksinimine götüren model tercih edilerek çıkar çatışması yaratılabilir. Böyle bir model sigortacılar için daha çekici olabilir. Sonuç olarak, modelin iyi bir şekilde değerlendirilmesi gerekir. Bu nedenle, denetim makamlarının Solvency II gerekliliklerine uyumu izleme yeteneği nedir ve düzenleyiciler CAT modellerini ve uygulamalarını anlayabilir ve değerlendirebilir mi?
